E jak EPGL, czyli oznaczenie naszego lotniska. Pod taką właśnie nazwą znajdziecie nas na mapach lotniczych.
Podstawowe informacje o EPGL:
W naszym Aeroklubie spełnia głównie rolę holówki. Gawrony trafiły do produkcji seryjnej w 1960,gdzie początkowo były to wersje rolnicze(dwumiejscowe) i sanitarne(czteroosobowe).Do 1968 wyprodukowano łącznie 325 samolotów:215 dwumiejscowych rolniczych,78 czteromiejscowych aeroklubowych i 32 sanitarne.
Gawron w liczbach:
SZD-40x Halny, jeden z ciekawszych szybowców w gliwickim hangarze. Został wyprodukowany tylko w jednym egzemplarzu jako dwumiejscowy szybowiec doświadczalno-rekordowy. W przedniej kabinie siedzi pasażer jako balast – bez możliwości sterowania szybowcem. Dnia 4.05.1980 r. – Adela Dankowska z pasażerką S. Piątek, ustanowiła na nim rekord przy przelocie prędkościowy na trasie 500 km – 93,7 km/h. Skrzydła zastosowano z szybowca Zefir po uprzedniej modyfikacji.
Dane techniczne:
Chyba nie ma wątpliwości, że nie kto inny jak Clyde Cessna stworzył swoim nazwiskiem jedną z najbardziej rozpoznawalnych marek samolotów lekkich na świecie.
W Aeroklubie posiadamy dwa egzemplarze:
Cessnę 150 SP-KNC oraz Cessnę 172 SP-FLT zwaną przez nas pieszczotliwe „Babcią”
Czy wiesz, że:
Mimo, że samoloty te nie stacjonują na gliwickim lotnisku, w 1992 r. tymczasowo zostało przebazowanych aż 26 Dromaderów.
Celem akcji było gaszenie pożaru lasów raciborskich.
PZL M18 Dromader został opracowany 1974r. i jest produkowany przez PZL Mielec do dnia dzisiejszego. W sumie zostało wykonanych 759 samolotów M18, sprzedanych do 24 krajów świata. Ponad 200 samolotów M18 Dromader zostało wyeksportowane do USA.
Czy wiesz, że:
Falke to motoszybowiec, odmiana szybowca wyposażona w silnik umożliwiający samodzielny start. W odróżnieniu od samolotu po znalezieniu się w silnym noszeniu termicznym można wyłączyć silnik i kontynuować lot szybowcowy. Szkolenie do lotów na motoszybowcach „TMG” przeznaczone jest zarówno dla pilotów samolotowych jak i szybowcowych. Oba są prowadzone w naszym Aeroklubie, a dla osób chcących zasiąść za jego sterami wraz z instruktorem jest możliwość wykupienia lotu zapoznawczego.
Dane techniczne:
Rozpiętość:15,30 m
Długość:7,5m
Doskonałość:22
Prędkość minimalna:60km/h
Prędkość maksymalna:190km/h
Maksymalna masa startowa:555kg
Opis konstrukcji: Jednomiejscowy szybowiec o układzie wolnonośnego średniopłata. Kadłub o konstrukcji skorupowej z kompozytu szklano-epoksydowego. Płat kompozytowy, jednodźwigarowy o profilu NN18-17. Jego zaletą jest tzw.: „font-family” mała wrażliwość na zanieczyszczenie muszkami. Wznios płata 2o24′. Hamulce aerodynamiczne płytowe, wysuwane z górnych powierzchni skrzydeł. Usterzenie klasyczne kompozytowe o profilu Wortman FX-71-L-150/30. Podwozie stałe dwukołowe w układzie tandem. Szybowiec wyposażony jest w dwa zaczepy startowe: przedni do startów za samolotem i dolny do startów przy użyciu wyciągarki.
Rys historyczny: Niezależnie od tego, że ciągle odkłada się wprowadzenie do programu letnich olimpiad sportów lotniczych, FAI poczyniła starania przygotowujące szybownictwo do olimpijskiej rywalizacji. Chodziło o zrównanie szans wszystkich zawodników startujących na jednakowym szybowcu, i zwycięstwo rzeczywiście najlepszego pilota, a nie słabszego lecz dysponującego lepszym szybowcem. 13 marca 1993 roku na wyjazdowym posiedzeniu Międzynarodowej Komisji Szybowcowej w RPA polski PW-5 został ogłoszony zwycięzcą konkursu na szybowiec-monotyp nowo utworzonej klasy światowej (World Class). Na ten niewątpliwy sukces złożyła się praca całego zespołu. Główni uczestnicy projektu którego rezultatem było powstanie prototypu szybowca (o numerach rejestracyjnych SP-3557) to: Zespół Naukowo-Badawczy Technologii Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych na Wydziale MEiL Politechniki Warszawskiej. Produkcję seryjną szybowca podjęła WSK Świdnik, a pierwsze szybowce serii informacyjnej opuściły wytwórnię wiosną 1994 roku. Do końca XX wieku wyprodukowano ponad 250 szt. szybowca. Po zaprzestaniu produkcji w Świdniku w 2005 r. szybowce PW-5 budowane są w Zakładach Szybowcowych „Jeżów” w Jeżowie Sudeckim na Dolnym Śląsku.
Ciekawostka: Nazwa szybowca „Smyk” według wspomnień i relacji uczestników projektu została zaproponowana przez Marcysię Kukiełkę w korespondencji przesłanej po jednym z obozów lotniczych w Bezmiechowej.
Dane techniczne:
Rozpiętość: 13.44 m
Powierzchnia nośna: 10.16 m2
Wydłużenie płata: 17.8
Długość: 6.22 m
Profil płata: NN 18-17
Szybowce PW5 w AGL:
Obecnie Aeroklub Gliwicki
posiada 3 szybowce typu PW5:
– SP-3761
– SP-3618
– SP-3775
Dane masowe:
Masa startowa max.: 300 kg
Masa płatowca pustego: 185 kg
Osiągi:
Prędkość dopuszczalna VNE:220 km/h
Prędkość manewrowa VA: 150 km/h
Prędkość optymalna: 80 km/h
Prędkość minimalna: 62 km/h
Opadanie min.: 0.64 m/s
Opadanie przy 100 km/h: 1 m/s
Opadanie przy 140 km/h: 2.2 m/s
Doskonałość przy 80 km/h: 33
Współczynniki obciążeń: +5.3 -2.65
Tekst i informacje techniczne zaczerpnięte ze strony: http://smyki.nastart.info/historia/historia-szybowca-pw-5-smyk/