Postacie osób zasłużonych
Anna Franke – pierwsza zdobyła najwyższe osiągniecie sportowe w historii Aeroklubu Gliwickiego. W IV Spadochronowych Mistrzostwach Świata w 1958r w Czechosłowacji zajęła II miejsce i tytuł absolutnej V-ce Mistrzyni Świata indywidualnie oraz srebrny medal i tytuł absolutnej V-ce Mistrzyni Świata w konkurencji drużynowej kobiecej razem z trzema koleżankami z polskiej drużyny. Ponadto A.Franke, A.Chmielarczyk i M.Wojtkowska w konkurencji skoku grupowego zajeły II miejsce i srebrny medal Mistrzostw Świata.
W Spadochronowych Mistrzostwach Świata w 1962 r. w USA Anna Franke razem z kolezankami z drużyny polskiej zdobyła brązowy medal i tytuł II-giej V-ce Mistrzyni Świata w konkurencji drużyn kobiecych.Ania Franke imponowała bojowością i brawurą w wykonywanych skokach. Niestety po odniesionej kontuzji w skoku treningowym zmuszona została przerwać swoją spadochronową karierę.Jej osiągnięcia sportowe inspirowały późniejsze działania sekcji spadochronowej Aeroklubu Gliwickiego.
Jan Isielenis – po ukończeniu podstawowego kursu spadochronowego, w 1976 r wykonał pierwsze skoki w Aeroklubie Gliwickim, od 1987 r jest instruktorem prowadzącym szkolenie spadochronowe. Pod Jego nadzorem w Gliwicach wykonano ponad 67 tys. skoków, wyszkolono ponad 1300 kandydatów na skoczków. Na swoim koncie do roku 2014 posiada ponad 3 100 wykonanych skoków, 720 godz. wylatanych na szybowcach. Zdobył złotą odznakę spadochronową i szybowcową z trzema diamentami. W latach 1996-2003 został powołany na trenera Spadochronowej Kadry Narodowej w akrobacji zespołowej i razem z drużyną narodową uczestniczył w I-szych Światowych Igrzyskach Lotniczych w Turcji. Mistrz Polski w wieloboju spadochronowym. Członek Zarządu Aeroklubu Gliwickiego kilku kadencji, V-ce Prezes Zarządu Związku Polskich Spadochroniarzy w Katowicach.
Zbigniew Kirakowski – mgr inż. – pierwszy gliwiczanin który wywalczył sobie miejsce w ścisłej czołówce polskiego szybownictwa. W 1957r zdobywa III miejsce i tytuł II-go V-ce Mistrza Polski w Szybowcowych Mistrzostwach Polski. Jego wielki talent lotniczy i zaangażowanie zawodnicze realizuje się w postaci czołowych lokat w następnych zawodach szybowcowych. W 1959r Zb.Kirakowski z pasażerem A.Wiśniewskim ustanawia międzynarodowy rekord w klasie szbowców dwumiejscowych, pokonujac w przelocie docelowo-powrotnym dystans 488,4km. Zdobył też Złotą Szybowcową Odznakę z trzema diamentami.
Za wysokie osiągnięcia sportowe otrzymał Odznakę i tytuł Mistrza Sportu w Szybownictwie.Oprócz sukcesów sportowych, nie mniej wartościowe były dokonania Zb.Kirakowskiego w sprawach organizacyjnych Aeroklubu. W najtrudniejszym – bo początkowym okresie tworzenia Aeroklubu, był On pierwszym Prezesem Zarządu Aeroklubu Gliwickiego. Jego działalność porządkowała bieżące problemy i wyznaczała kierunki dalszego rozwoju organizacyjnego Aeroklubu Gliwickiego.
Stanisław Kubit – dr mgr inż. – w rzadko spotykany sposób oddany swojej modelarskiej pasji. Z całej rzeszy gliwickich modelarzy lotniczych, Jego nazwisko i osiągnięcia znane są najbardziej, i to nie tylko w miejscowym środowisku lotniczym.
Doskonały praktyk i teoretyk modelarski od wielu lat znajduje się w ścisłej czołówce krajowej i międzynarodowej tej dyscypliny sportu lotniczego. W klasie F1A (szybowce) jest niedoścignionym w kraju zdobywając wielokrotnie tytuły Mistrzowskie. Wywalczył też tytuł Mistrza Państw Socjalistycznych w 1983r. Zdobył też Puchar Polski i rekord kraju w wysokości lotu modelu szybowca F1A. Sprawą szczególnie wyrażającą Jego zaangażowanie w dziedzinie modelarstwa lotniczego, jak też budząca wyjątkowe uznanie, jest działalność pedagogiczno – instruktorska w pracy z młodzieżą modelarską. Jej efekty , to ilość sukcesów sportowych gliwickich modelarzy oraz ich stan ilościowy. Dr Kubit poświęca pracy z modelerską młodzieżą każdą wolną chwilę. Jest również autorem wielu publikacji na temat modelarstwa. Znane jest Jego zaangażowanie w pracy Zarządu Aeroklubu Gliwickiego.Oby działalność St. Kubita trwała przynajmniej nastepne 50-cio lecie Aeroklubu, a będziemy spokojni o działalność i rozwój tej dziedziny lotnictwa w Gliwicach.
Tadeusz Lewicki – w 1956 r. po ukończeniu kursu szybowcowego, wykonał swoje pierwsze loty, a w 1962 r. uzyskał uprawnienia instruktora, które pozwalają szkolić kandydatów na pilotów do dnia dzisiejszego. Łącznie jako pilot szybowcowy i samolotowy do roku 2014 wylatał ponad 4 600 godz., wykonując 15 180 lotów. Osiągnięcia sportowe: srebrna, złota i diamentowa odznaka szybowcowa, zajęcie I miejsca w Szybowcowych Mistrzostwach Śląska w roku 1977 i 1983 oraz II miejsca w roku 1970. Udzielał się również aktywnie w pracach Zarządu Aeroklubu Gliwickiego, pełniąc również funkcję Prezesa Zarządu. Aktualnie w Aeroklubie Gliwickim jest Kierownikiem d/s Jakości w zakresie obsługi statków powietrznych.
Jacek Marszałek – Szkolenie lotnicze rozpoczął w Aeroklubie Gliwickim jesienią 1978 r. Zdobył licencje szybowcową i samolotową. Od roku 1986 udzielał się w Aeroklubie jako instruktor. W latach 1987 –1993 pracował na pełnym etacie w AGl, przyczyniając się do rozwoju sekcji szybowcowej. Sam zdobył złotą odznakę szybowcową z trzema diamentami. Uczestniczył z sukcesem w wielu zawodach i imprezach lotniczych, aktywnie społecznie działał w zarządzie sekcji szybowcowej oraz zarządzie AGl. Zdobył uprawnienia mechanika szybowcowego i osprzętowca oraz Samolotową Licencję Zawodową. 1994 roku pracował jako pilot doświadczalny w Zakładach Szybowcowych PZL Bielsko, później jako pilot liniowy w Eurolocie, cały czas aktywnie uczestnicząc w życiu macierzystego Aeroklubu. Zginął 13. kwietnia 2013 w wypadku podczas prób w locie nowego samolotu ultralekkiego.
Edmund Mikołajczyk – z zawodu lekarz chirurg, z zamiłowania pilot akrobata. Związany z Aeroklubem Gliwickim od początku jego powstania, w krótkim czasie uzyskał uprawnienia pilota intruktora samolotowego i szybowcowego I klasy. Wszechstronny w swojej działalności sportowej samolotowej. W 1961 r. z nawigatorem Henrykiem Sienkiewiczem zdobywa I miejsce w XIII Locie Południowo-Zachodniej Polski w Krakowie.
Od 1960 r. nastąpił rozwój akrobacji samolotowej w Polsce jako samodzielnej dyscypliny lotniczej. Z tą piękną dyscypliną sportu na trwałe zwiazane jest nazwisko E.Mikołajczyka. Dwukrotnie (1966 i 1976) zdobywa tytuł Mistrza Polski w Akrobacji Samolotowej oraz w latach 1963-1979 pięciokrotnie uzyskuje tytuł V-ce Mistrza Polski w tej dyscyplinie. Trzykrotnie jako najlepszy z Polaków jest finalistą Mistrzostw Swiata w Akrobacji Samolotowej (1968 – Magdeburg, 1970 – Hullavington i 1976 – Kijów). Od 1964-1979 r. jest Trenerem Okręgowym Ośrodka Akrobacji Samolotowej w Gliwicach – jednego z czterech powołanych przez Aeroklub PRL, a obejmującym swoją działalnością osiem okolicznych Aeroklubów. E. Mikołajczyk jest inicjatorem organizowanych przez Aeroklub Gliwicki co rocznie (1966 do 1979) Ogólnopolskich Zawodów w Akrobacji Samolotowej. Zwycięzcy tych zawodów kwalifikowali się do Kadry Narodowej w Akrobacji Samolotowej. Aeroklub Gliwicki miał 5-ciu zawodników w tej Kadrze. E.Mikołajczyk z B. Januszewskim i F. Kawalą (członek Aerokl. Katowickiego – pracujący w Gliwicach jako zawiadowca lotniska – członek Kadry Narodowej w Akrobacji Samolotowej) utworzyli zespół akrobacyjny "SLĄSK" zdobywając I miejsce w Mistrzostwach Zespołów Akrobacyjnych w 1966 r. na lotnisku w Katowicach i wielokrotnie II i III miejsce w takich zawodach w póżniejszych latach. Dzieki inicjatywie organizacyjnej i aktywności szkoleniowo- sportowej E.Mikołajczyka do 1979 r., nastąpił znaczący rozwój działalności samolotowej, stawiający Aeroklub Gliwicki w czołowej piątce najlepszych Aeroklubów w Polsce. E.Mikołajczyk otrzymuje tytuł i Odznakę Mistrz Sportu w Sporcie Samolotowym oraz Odznakę Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego (w 1967 r.) oraz nagrodzony jest przez Władze Gliwic Odznaką Zasłużonego Działacza dla Rozwoju Sportu Gliwickiego. W Plebiscycie Na Najlepszego Sportowca Ziemi Gliwickiej, w 1966 r. zajmuje II miejsce i w 1967 r. I miejsce. W 1972 r. otrzymuje Dyplom Przodującego Instruktora Szkolenia Lotniczego, nadany przez Zarząd Główny Aeroklubu PRL w Warszawie. Był członkiem Zarządu Aeroklubu Gliwickiego od 1967 r. i od 1971-1979 r. Sekretarzem tegoż Zarządu. Zakończył swoją działalność lotniczą w 1979 r. – wyjechał do pracy w swoim zawodzie lekarskim do Przemyśla. Aktualnie E. Mikołajczyk jest Honorowym Członkiem Aeroklubu Gliwickiego.
Jacek Popiel – szkolenie lotnicze na kursie szybowcowym rozpoczął w 1947 r. uprawnienia instruktora szybowcowego uzyskał w 1959 r. Jest jednym z założycieli Aeroklubu Gliwickiego. Do roku 2014 spędził w powietrzu ponad 2200 godz., wykonał 10 600 lotów, wyszkolił w tym czasie ponad 120 kandydatów na pilotów szybowcowych, nadal jest aktywnym pilotem i instruktorem. Zdobył złotą odznakę szybowcową z dwoma diamentami. Przez wiele lat był członkiem zarządu Komisji Rewizyjnej oraz Sądu Koleżeńskiego Aeroklubu. Czynnie uczestniczył w organizacji i w obsłudze wielu zawodów szybowcowych. Zbiera i publikuje materiały związane z działalnością Armii Krajowej na kresach wschodnich i w okolicach Tarnowa, jego rodzinnej miejscowości.
Zbigniew Rawicz – instruktor pilot samolotowy i szybowcowy I klasy, Szef Wyszkolenia Aeroklubu Gliwickiego i wybitny pilot – zawodnik w sporcie samolotowym i szybowcowym.
W 1956r zajmuje III miejsce w I Samolotowych Mistrzostwach Polski Juniorów. Dwukrotnie – w 1958 r. w Toruniu i w 1959 r. w Bielsku-Białej – zdobywa w załodze z nawigatorem Henrykiem Sienkiewiczem tytuł Mistrza Polski w Samolotowych Mistrzostwach Polski. Ta sama załoga w VI Samolotowych Mistrzostwach Polski w Krakowie w 1960r zajmuje III miejsce i tytuł II-gich V-ce Mistrzów Polski. W tym samym roku w XII Locie Południowo-Zachodniej Polski w Krakowie Z. Rawicz z H.Sienkiewiczem uzyskuje II miejsce. W okresie swojej pracy w Aeroklubie Gliwickim od początku powstania Aeroklubu do 1960 r., Z. Rawicz dzieki ofiarnej organizacyjnej i instruktorskiej działalności tworzył warunki i pobudzał inicjatywy sportowo – wyczynowe także w szybownictwie. Zawodnicy gliwiccy osiągnęli sukcesy w Szybowcowych Mistrzostwach Polski. Wielu szybowników zdobyło Złotą Odznakę Szybowcową i tę Odznakę z trzema diamentami. Często organizował próby bicia rekordów szybowcowych – sam też brał w tych próbach udział. Jako Szef Wyszkolenia stawiał wysokie wymagania w stosunku do instruktorów lotniczych, jak i poziomu szkolenia i traningu pilotów, co przyczyniło się m.in. do utrzymywania w Aeroklubie wysokiego poziomu bezpieczeństwa lotów i skoków. W 1961 r. odszedł do pracy w PLL LOT w Krakowie. Jeszcze w tym roku w załodze z R. Pilchem z Aeroklubu Krakowskiego zdobywa trzeci już raz tytuł Mistrza Polski w Samolotowych Mistrzostwach Polski w Katowicach. Niestety niedługo potem ginie w wypadku samolotu rejsowego PLL LOT pod Krakowem. Pamięć o Nim i Jego zasługi dla Aeroklubu Gliwickiego i lotnictwa polskiego na zawsze pozostaną w Skrzydlatej Historii.
Henryk Sienkiewicz – mgr inż. górnictwa, ale wielbiciel lotnictwa. Od lat pięćdziesiątych pilot szybowcowy – posiadacz Złotej Szybowcowej Odznaki z trzema diamentami. Zdobył licencję pilota samolotowego. Angażując się w działalność samolotową sportową – szybko ujawnił swoje nieprzeciętne zdolności pilotażowo-obserwacyjno – nawigacyjne. Latając ze Z. Rawiczem, dwukrotnie (1958 i 1959 r.) zdobywa tytuł Mistrza Polski w Samolotowych Mistrzostwach Polski (ten tytuł uzyskiwał także nawigator w załodze) i w 1960 r tytuł II-go V-ce Mistrza Polski. W załodze z naszym Marianem Porwołem w 1961 r. Henryk zdobywa tytuł V-ce Mistrza Polski w Samolotowych Mistrzostwach Polski w Katowicach.
W XII Locie Południowo-Zachodniej Polski w Krakowie w załodze ze Z. Rawiczem w 1960 r. zdobywa II miejsce, a w 1961 r. w XIII Locie Południowo-Zachodniej Polski w załodze z E. Mikołajczykiem uzyskuje I miejsce. Oprócz zaangażowania sportowego w Aeroklubie Gliwickim, także poświęcał dużo czasu działalności organizacyjnej Aeroklubu, przyczyniając się do jego rozwoju.
